در بسیاری از شهرهای کشور و جهان می توان ساختمان های بلند مرتبه پیدا کرد. آسمان خراش ها و برج ها امروزه چشم انداز رایج در بسیاری از شهرهای بزرگ و پایتخت ها هستند. اما نگاهی به کلانشهرهایی که استانداردهای برنامه ریزی و طراحی شهری در آنها رعایت می شود ، نشان می دهد برج ها نمی توانند هر جا که بخواهند احداث شوند. بلکه آنها از دستورالعمل های خاصی پیروی می کنند تا از بروز مشکلات شهری جلوگیری کنند.
اما وقتی نوبت به تهران می رسد ، بنظر می رسد ساختمانهای بلند – به استثنای چند مورد – با هوس سازنده احداث می شوند. هنگامی که سود مالی بر هر چیز دیگری ارجحیت داشته باشد ، رشد قارچ گونه ساختمان هیچ مرزی نخواهد داشت. حتی اگر این به معنی عبور از مسیرهای باریک یا کوچه های کور یا حتی خیابان هایی با شیب های تند باشد. این به رغم همه دردسرهایی است که این ساختمانهای شلوغ از جمله ازدحام ترافیک ، کمبود فضای پارکینگ و کاهش فضای سبز ایجاد کرده اند.
ساختمان سازی کنترل نشده
رئیس شورای مهندسی ایران به روزنامه پرشین ایران گفت که اعطای پروانه های ساختمانی توسط شهرداری ها به “شیوه ای غیرقابل کنترل” مقصر اصلی هرج و مرج کنونی شهری است.
منوچهر شيباني مي گويد: “متأسفانه ، ساختمانها در خيابان هاي باريك و پر ازدحام احداث مي شوند ، که برخلاف قوانين شهرسازي است. ” طبق قوانین برنامه ریزی شهر ، ساختمانهای بلند باید دارای زمین بازی ، پارکینگ و یک مرکز خرید در نزدیکی داشته باشند.
شیبانی اشاره به قدمت کدهای ساختمانی و قوانینی دارد که مربوط به دهه های ۱۹۶۰ و ۷۰ است. وی می گوید ، این قوانین دیگر در شرایط فعلی قابل اجرا نیستند و خواستار بازنگری اساسی در قوانین ساختمان هستند.
آپارتمان سازی غیر حرفه ای
ساخت ساختمانهای بلند به خودی خود مشکلی نیست ، ولی پیشنهاد می شود که کارهای ساختمانی اولیه و همچنین نگهداری از این ساختمان ها توسط مهندسان حرفه ای این حوزه انجام شود.
از آنجایی که دانش فنی و طراحی خوب از ویژگی های برجسته موجود در بلند مرتبه های ایران است ، شیبانی این راه حل را “در قوانین کارآمد و به روز شده” و متوقف نشدن همه ساخت و سازهای آسمان خراش می داند. وی می گوید: “این دانش فنی باید در خدمت حقوق مدنی شهروندان باشد تا مورد نقض قرار نگیرد.” “وقتی یک برج در یک خیابان باریک ساخته می شود ، باید از قبل مشخص شود که ساکنان آن ساختمان به چه میزان از ترافیک به آن خیابان اضافه می کنند.”
از طرف دیگر ، باید دانست که اگر آتش سوزی در ساختمان رخ دهد آیا تخلیه ساکنان بدون تلفات برای ساکنان امکان پذیر است. این عوامل باید نقش مهمی در تعیین مکان برای ساخت و ساز داشته باشند. نکته بعدی اهمیت نماهای معماری و تأثیر آنها بر منظر شهری است. و در نهایت موارد جانبی مانند دسترسی به فضای سبز و مراکز خرید است.
فرهنگ آپارتمان نشینی
مشکلات آپارتمان ها محدود به مسائل فنی نیست. فرهنگ زندگی نیز مانند بسیاری موارد دیگر نیاز به برخی از اصلاحات دارد. ساختمانهای مسکونی و برجهای شلوغ باعث ایجاد مشکلات زیادی برای ساکنان شده است. شیبانی اظهار نظر می کند که ایرانیان هنوز با زندگی در ساختمانهای آپارتمانی سازگار نشده اند و “هنوز در ذهنیت اقامت در خانه هایی با حیاط و باغهای بزرگ هستند. این نگرش ها باید تغییر کند. “
مردم باید یاد بگیرند که به عنوان یک اجتماع با هم زندگی کنند. نرخ بالای پرونده های قضایی نشان می دهد که باید در این مورد آموزش ببینند. با افزایش ساختمان ها ، فرهنگ و رفتار مردم نیز باید افزایش یابد.
آقای قالیباف ، شهردار تهران ، اخیراً اعلام کرده است که جمعیت تهران تا سال ۲۰۲۱ از ۲۲ میلیون نفر خواهد گذشت ، که در واقع نشان دهنده نیاز بیشتر به ساختمانهای آپارتمانی و مجتمع ها است.
مجوز احداث شهرداری
قانون جدیدی تحت عنوان “قانون جامع شهر تهران” در نظر گرفته شده است که محدودیت هایی را در تعداد طبقات ایجاد کرده و مشوق هایی را برای صاحبان زمین فراهم می کند تا زمین های خود را قطعه قطعه نکنند.
اما همانطور که شیبانی اظهار داشت ، این قانون به طور کامل توسط مناطق شهرداری اجرا نمی شود. او می گوید که با نقض آشکار این عمل ، به صاحبان آپارتمان اجازه می دهند تا طبقات اضافی بسازند و از سقف شش طبقه برای بیشتر ساختمان ها فراتر روند.
شیبانی ادامه می دهد: بعضی از ساختمان ها حتی دارای دو نقشه هستند: یكی برای صدور مجوز و دیگری برای ساخت واقعی كه برای جلب رضایت مالكان ترسیم شده است. تقریباً همه این نقشه های دوم با قوانین ساخت و ساز مطابقت ندارند.
با توجه به موارد ایمنی نیز باعث نگرانی شده است – سال گذشته ۵۰ حادثه مربوط به ایمنی گزارش شده است – نیاز به یک اصلاح اساسی در قوانین ساخت و ساز بیش از هر زمان دیگری احساس می شود.
برگرفته از سایت : financialtribune